Księgarnia Jerozolimska

Błogosławiony Jordan z Saksonii (ok. 1190–1237) był niemieckim dominikaninem, który odegrał kluczową rolę w rozwoju Zakonu Kaznodziejskiego. Urodzony w Borgberge koło Paderborn, studiował teologię i sztuki wyzwolone na Uniwersytecie Paryskim, gdzie w 1220 roku wstąpił do zakonu dominikanów. Po śmierci św. Dominika w 1221 roku, Jordan został wybrany na generała zakonu, pełniąc tę funkcję do swojej śmierci w 1237 roku.
WIKIPEDIA

Pod jego przewodnictwem zakon dynamicznie się rozwijał, zwiększając liczbę klasztorów z 30 do 300 oraz liczebność braci z 300 do 4000. Jordan zasłynął jako wybitny kaznodzieja, przyciągając do zakonu wielu uczonych, w tym św. Alberta Wielkiego. Był również autorem "Libellus de principiis Ordinis Praedicatorum", pierwszej biografii św. Dominika i historii początków zakonu.
WIKIPEDIA

Jordan z Saksonii utrzymywał bliską relację z błogosławioną Dianą Andaló, dominikańską mniszką z Bolonii. Ich korespondencja, obejmująca około 50 listów, stanowi cenne źródło wiedzy o duchowości i życiu zakonnym tamtego okresu. Jordan zginął w katastrofie morskiej u wybrzeży Syrii w 1237 roku, wracając z wizytacji klasztorów w Ziemi Świętej. Jego kult został zatwierdzony przez papieża Leona XII w 1826 roku, a wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 13 lutego.